Οι ασθενείς που νοσηλεύονται σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) είναι εξ’ ορισμού οι πιο κρίσιμα άρρωστοι που λαμβάνουν φροντίδα σε ένα νοσηλευτικό ίδρυμα. Τις προηγούμενες δεκαετίες το ενδιαφέρον της ιατρικής έρευνας ήταν εστιασμένο στην μείωση της θνητότητας αυτών των βαρέως πασχόντων. Όμως, καθώς η γνώση και η τεχνολογία εξελίσσονται, και η επιβίωση αυτών των ασθενών αυξάνεται, το ενδιαφέρον άρχισε να στρέφεται και προς την μετέπειτα αποκατάσταση των επιζώντων, καθώς και στην ποιότητα της ζωής τους
1,2. Μελέτες έχουν δείξει ότι ασθενείς που επιβίωσαν μετά από βαριά νόσο και νοσηλεία σε ΜΕΘ υποφέρουν από χρόνια και σοβαρά προβλήματα που χρήζουν εξειδικευμένης αντιμετώπισης, όπως χρόνια ανεπάρκεια οργάνων, χρόνιος πόνος, μυϊκή αδυναμία, κατάθλιψη, άγχος, σύνδρομο μετατραυματικού στρες και γνωσιακές διαταραχές
2. Το σύνολο αυτών των σωματικών, ψυχικών και γνωσιακών νοσηροτήτων και δυσλειτουργιών συνιστούν το σύνδρομο μετά τη ΜΕΘ, που έχει ως βασική του συνιστώσα τον χρόνιο πόνο και τις επιπτώσεις αυτού στην ποιότητα της ζωής
1,3.
Continue reading →